Een aantal dagen eerder liep ik op een mistig strand en als de zon zich niet af en toe tussen de mistflarden liet zien, dan zou je denken dat hij een dagje niet schijnt. Maar als je boven de wolken uitgetild zou worden, dan zou je even iets anders zien.
Dit beeld deed mij denken aan het feit dat wij als mens vaak ook beperkt zijn in ons zicht; op onszelf, op ons leven, op onze toekomst etc. Vaak staren we ons blind op wat we zien, al weten en zelf kunnen bedenken. Maar we blijven beperkt in het zien van het grote geheel. Soms letterlijk, zoals op een mistige dag is onze wereld veel kleiner dan dat hij in werkelijkheid is.
Ook schiet mij een voorbeeld te binnen, van de middag dat ik voor het eerst aan het meer van Genéve stond. Eveneens op een mistige dag. En de mist ontnam me het zicht op het prachtige hoge Jura gebergte dat daar toch écht gegrondvest ligt. Maar ik zag slechts water en lucht. En ik weet nodat ik toen moeite had om de voorstelling te maken van die grote bergen.
Een ander voorbeeld is dat van de seizoenen. De herfst en winterperiode lijken alles in de natuur te doen verdorren en zelfs afsterven. Bomen en planten laten zich boven de aarde nog slechts zien als dorre houtbundels. Als wij niet van het bestaan van de lente afwisten, dan zouden we denken dat alles in de winter dood was en dood bleef. Maar het tegendeel is waar. Vooral in de winter gebeurd onder de grond zoveel. De wortels groeien daar diep in de grond, om hun voeding te halen en een voorraad op te slaan die nodig is voor groei en bloei in de lente. En al in het vroeger voorjaar zien we ineens dat dorre en doodlijkende planten nieuwe scheuten krijgen.
Zo kunnen we ook in ons denken de dingen kleiner denken, kleiner zien. We kunnen sommige gebeurtenissen in ons leven soms niet plaatsen, we weten niet wat ze in onze toekomst zullen uitwerken. We kunnen het grotere geheel van ons leven niet zien en de 'waarom' vragen kent ieder mens maar al te goed.
Wat wij als mens zien en weten is slechts beperkt, ook al kun je heel veel weten en bedenken en zelfs creeeren.We geloven vaak alleen in de dingen die we zien, en alles wat we niet zien, dat begrijpen we niet. En we vinden een manier om er mee om te gaan, om het te kunnen plaatsen. Maar hoe vaak verrast het leven ons niet, nadat we alles zo zorgvuldig uitgedacht hadden, gehoopt hadden, geloofd hadden en ga maar door.
Om even terug te komen op het onderwerp van dit stukje. Zelf geloof ik in God, omdat ik zéker weet dat Hij er is, zelfs zéker weet dat Hij dichtbij is. Ik kan Hem niet zien zoals Hij in werkelijkheid is. Dit omdat ik als mens beperkt ben in mijn zicht. Maar gedurende mijn levensloop mag Ik hem steeds meer gaan zien en wordt mijn zicht op God steeds groter; de mist trekt op, de bewolking wordt minder, de knoppen aan de boom worden zichtbaar.
God is echt heel dichtbij en zeer betrokken en begaan met mensen. Hij laat Zichzelf iedere dag zien op begrijpelijke en tastbare manieren; in levensgebeurtenissen, in relaties met mensen, in de natuur, als Wijsheid en Raad in ons denken, als zachte aanraking etc. Juist in de situatis dat wij beperkt zijn, dat ons het zicht ontbreekt, als wij vragen hebben, dan kan God Zich tonen en als de Zon zijn die de mist doet verdampen, als de Wind die de wolken wegdrijft en als het Licht dat de knoppen in bloei zet.
En zo stelde ik God de vraag: 'God, waar bent U mee bezig?'' Wat ik hiermee wilde weten is wat God zoal doet op een dag in mijn leven, zichtbaar en tastbaar, maar ook onzichtbaar en ontastbaar. Op welke manier is Hij bij ons gedurende de dag en wat doet Hij dan in ons hart en in ons leven.
En God gaf me een heel eenvoudig antwoord d.m.v. het besef van een aantal van Zijn karaktereigenschappen. Die past God afwisselend toe in ons leven om ons steeds te helpen om in de (levens)weg te lopen die Hij al heeft bedacht voor ons. In de bijbel staat dat wij geschapen zijn door Hem, om in de weg van het Leven te lopen en het Leven is God Zelf, Jezus Christus, de Schepper van het leven in ons en om ons heen.
God weet dat we als mens vaak niet allereerst bij Hem komen om raad, maar dat we ondanks ons beperkte zicht zelf de weg willen bepalen. Eigenlijk gek, dat we dat doen, omdat we maar beperkt zicht hebben en zelfs geen seconde in de toekomst kunnen kijken. Maar God zal gedurende ons leven altijd proberen om ons te doen kijken naar Hem, voor het eerst of weer opnieuw, als we het toch weer zelf beter dachten te weten. En Hij wil ons iedere dag weer op die weg brengen die tot écht Leven leidt; een weg van reiniging, van heling, van groei, van bloei, van hoop, van liefde, van goede plannen, van toekomst en eeuwig leven.
De karaktereigenschappen die God aan mij liet zien zijn:
1. God geeft
2. God spreekt
3. God zorgt
4. God leidt
5. God beschermd
6. God vormt
7. God corrigeert
8. God liefkoost
9. God bidt
10. God geneest
11. God onderwijst
Er is nog een vervolg op dit stuk, waarin ik dieper ingegaan ben op de genoemde karaktereigenschappen. Het stuk is te lang om hier op de site te plaatsen, maar is zeker de moeite waard om te lezen. Vooral als je ook een soortgelijke vraag naar God toe hebt, in een periode dat je Hem niet begrijpt of niet ervaart.
Op mijn homepage is het te vinden onder de titel: God waar bent U mee bezig deel 2
Datum: Maart 2012
http://home.wanadoo.nl/simoneromijn/
