Leidt Kerstmis tot vrede?

Hoe vaak hebben mensen niet gebeden of verzuchtingen geslaakt over het geweld dat zo in het menselijke bestaan is ingeweven. Is het niet in de Oekraïne dan wel elders in de wereld. Is onze samenleving wel tot (blijvende) vrede in staat? Is de mens er zelf wel toe in staat? De mens creëert geweld maar kan ook vrede scheppen. Geweld bestrijden we met geweld om vrede te bereiken.

Hoe uitzichtloos is deze realiteit in ons leven.

Komt er dan nooit vrede op aarde? Een situatie waarin het geweld tussen mensen afwezig is daar hopen we toch op. De woorden in lied 1010 uit het Liedboek: ‘Geef vrede, Heer, geef vrede/de aarde wacht zo lang/er wordt zoveel geleden/de mensen zijn zo bang’ blijven helaas altijd actueel.

Jaar in, jaar uit vieren we Kerstmis. We herdenken de komst van de vredevorst Jezus. Hij kwam om vrede op aarde te brengen. Voor de komst van Jezus was er veel oorlog en geweld; het Oude Testament staat er vol van. Na Zijn vertrek van deze aarde is het geweld niet minder geworden.

Hopen we met Kerstmis niet op vrede tegen beter weten in?

Jezus kwam in ons midden als mens. Hij kwam om ons vertrouwd te maken met liefde uit de schepping van ons bestaan, uit het mysterie van ons bestaan. Jezus richt Zijn woorden niet op overheden, systemen of geloofsrichtingen. Zijn woorden zijn gericht op de individuele mens. “Vrede op aarde in de mensen een welbehagen” gaat over de vrede in ons hart.

Jezus is het grootste geschenk dat aan de mensen werd gegeven als hoop en vertrouwen voor ons leven. Zijn komst was in de bijbel voorspeld. Hij kwam op voor vrede en gerechtigheid op aarde. Jezus leerde ons vertrouwen te hebben in God als de bron van liefde in ons bestaan. Liefde die nooit door geweld zal worden verslagen.

De kernboodschap van ons geloof ligt opgesloten in de woorden van Jezus: “Heb uw naasten lief als uzelf”. Ligt daar nu een te grote opgave? Zijn wij in staat tot onvoorwaardelijke liefde voor onze naasten? Het willen bevredigen van onze behoeften aan meer van alles (hebzucht, geld, welvaart, macht, e.a.) staat op gespannen voet met het delen van onze overvloed, het elkaar ondersteunen en om zorg te hebben voor elkaar. Dat speelt op individueel niveau, maar ook bij landen onderling.

Het leven van Jezus was gekenmerkt door eenvoud, geen macht, met vernedering en omgang met verdrukten in de maatschappij. Zijn leven was niet indrukwekkend in de normen van zijn tijd. Het zou ook geen succesverhaal zijn in de huidige maatschappij. Toch zijn er inmiddels miljarden volgelingen/christenen op aarde. Er blijkt een grote behoefte aan Zijn woorden van naastenliefde. Het realiseren daarvan is niet eenvoudig. Maar we mogen nooit de moed opgeven om ons daarvoor in te zetten.

Met Kerstmis en alle dagen van het jaar mogen we Jezus in ons innerlijk ontvangen.

Prachtig is het verhaal uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens Kerstmis legden de soldaten op enkele plaatsen de geweren neer. Zij kwamen uit de loopgraven en gingen elkaar tegemoet. Als mensen van christelijke naties voelden zij zich verbonden met elkaar door het geloof. Zij deelden voedsel en spraken over elkaars thuisfront. Mensen die snakten naar rust realiseerden zich door de boodschap van vrede van Kerstmis dat de vijand ook hun medemens was. Mensen met dezelfde behoeften en angsten, en verlangens naar rust en vrede. Het bleek mogelijk om je vijanden lief te hebben als jezelf, al was dat helaas maar voor even.

Tijdens Kerstmis, het feest van de geboorte van Jezus, staat centraal dat wij voor elkaar moeten opkomen en in liefde en vergeving met elkaar moeten leven. Liefde die we mogen doorgeven aan onze naasten, zoals Jezus ons dat ook gaf.

Alleen de weg van liefde leidt ons naar vrede.