Eigenlijk is het een vreemde vraag, ben jij iemand met ruggengraat? We zijn immers mens, we hebben een ruggengraat en die hebben we nodig omdat alles daarmee verbonden is, het geeft ons lichaam stabiliteit, het is tot steun voor ons hoofd. Het zorgt ervoor dat we niet alle kanten op geslingerd worden. Maar met ruggengraat hebben bedoel ik niet onze lichamelijke ruggengraat, maar of wij in deze tijd uit durven te gaan, het lef hebben om te vertellen van God. Geen waaghals die ondoordacht iets onderneemt, maar een pionier, iemand met een steuntje in de rug die uitgaat in de kracht van God en zich durft te begeven op nieuw en onbekend terrein. En ik weet dat het geen eenvoudige tijden zijn, de angst slaat mij soms om het hart als ik het nieuws volg, maar juist daarom is het zo belangrijk om niet in eigen kracht te gaan, wij kunnen enkel en alleen standhouden als wij tot het lichaam van Christus behoren, als wij steunen op Hem. De werking van het lichaam van Christus is evengoed afhankelijk van die ruggengraat, van datgene waarop de kerk steunt en waar het mee verbonden is, het zorgt er immers voor dat de gemeente niet alle kanten op geslingerd wordt. De kerk kan alleen functioneren als het op de juiste manier verbonden is, als het steunt op de ruggengraat en wat kan dan die ruggengraat zijn, wat verbindt ons als kerk? Waarop is het geloof en het functioneren gestoeld? Wat is onmisbaar binnen de kerk om het Woord, de kracht, de genade in stand te houden, te voelen, te ervaren? Is dat Jezus zelf of misschien juist de Heilige Geest? Als je kijkt naar de discipelen hoe zij Gods woord verkondigden, dan weten we dat bij de vervulling van de Heilige Geest zij kracht kregen, iets extra’s waardoor zij toen het moeilijker werd en Jezus terug was gekeerd naar Zijn Vader in de hemel, toch steun in de rug kregen. Deze steun zorgde dat zij hun nek durfden uit te steken in moeilijke momenten, ze durfden de straat op te gaan, overwonnen hun angst om zo genade aan te reiken aan velen. Wij zijn zo vaak bezig zonder ruggengraat, op eigen kracht, we denken dat we ons aan moeten passen aan de wereld omdat de kerken leeglopen, maar eigenlijk zet je op dat moment dat steuntje in de rug op een laag pitje. Het lichaam kan niet zonder die ruggengraat functioneren. Als die ruggengraat breekt raakt de mens verlamd, de kerk kan niet zonder de Heilige Geest werken, dan verliest het zijn kracht, dan zullen we onze nek niet meer uit durven te steken om mensen in nood te helpen. Het is Gods Geest die in staat is om ons te bekrachtigen in moeilijke tijden waardoor wij onze nek zonder angst uit durven te steken in de tijd die komen gaat. En de vraag is en blijft, heb jij, heb ik, hebben wij genoeg ruggengraat om staande blijven, om niet in te storten, om ons verstand erbij te houden, bij de les te blijven, om uit te gaan en redding aan te reiken?