Een tijdje terug bleef een Bijbeltekst mij bezighouden, Psalm 127:1-5. Als de HERE het huis niet
bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan; als de HERE de stad niet bewaart, tevergeefs waakt
de wachter. Het is voor u tevergeefs, dat gij vroeg opstaat, laat opblijft, brood der smarten eet – Hij geeft
het immers zijn beminden in de slaap.

Als het ware zag ik voor me hoe wij als mensen bouwen aan de muren van een huis en hoe een hand
vanuit de hemel daar een dak op plaatst. De hand van God die het werk afmaakte, die het geheel
voltooide. Natuurlijk besef ik dat zelfs die muren niet tot stand komen door alleen onze eigen handen. Al
zouden we met ons allen nog zo ons best doen, zonder God wordt het niets. Iets komt niet tot stand door
zwoegen en hard werken. Gods hand is onmisbaar. Zijn kracht, Zijn zegen, Zijn nabijheid hebben we
nodig om iets tot stand te brengen. Bouwen aan iets zonder God zal een bouwwerk opleveren dat bij de
eerste de beste beving op instorten staat. Zo’n bouwwerk zal stormen niet doorstaan. Je kan nog zoveel
willen en proberen, zonder God heeft het geen zin.

We bedenken vaak van alles, gaan vervolgens een plan opstellen en zorgen dat het uitgevoerd wordt. Het
wordt een chaos zonder plan, maar is een plan daadwerkelijk het meest belangrijke binnen het geheel?
Genoemde Bijbeltekst zegt van niet. Werken levert alleen iets op als God aan het werk is. Je kunt in een
huis, in een stad, in een land wonen en dat bewaken met de beste wachters die je hebt, maar als de Here
het niet bewaart is het eigenlijk al een verloren zaak. Ook zwoegen is niet het belangrijkste, maar Gods
hand, Gods nabijheid en Zijn zegen.

De geciteerde tekst uit de Psalm vergt vertrouwen. Er staat “Zijn beminden”. Je kunt dat ook benoemen
als “Zijn geliefden”. Zien wij onszelf als Zijn geliefde? Het lijkt alsof er staat dat Hij je zelfs in je slaap
geeft wat je nodig hebt. Er is wat verschil van mening met betrekking tot het stukje over slaap. Daar maak
ik voor mezelf uit op dat we mogen weten dat God naar ons omziet, ook als we even uitrusten van onze
werken. We mogen met een gerust hart gaan slapen, al vinden we dat soms moeilijk. Toch betekent het
niet dat je in het leven kunt gaan slapen en dat alles vervolgens voor je gedaan wordt. Het betekent wel
om altijd waakzaam te blijven en Hem te betrekken in de dingen die we doen.

Werk en ontvang, bouw en vertrouw. God is nabij in alle omstandigheden. Hij kan dingen tot stand
brengen die we vaak niet beseffen, ook in ons leven, onze kerk, onze omgeving. God bouwt aan Zijn
Koninkrijk, de wereld kwam tot stand door Zijn Woord: Hij sprak en het was er. God wil betrokken zijn in
ons leven, in ons gezin en ook in de kerk waar we komen. Als we alles in Zijn handen leggen, kan en zal
Hij het werk voltooien.