Wat een merkwaardige titel voor een overdenking. Wat zou je daar nu over kunnen zeggen?
In de natuur spelen geuren een belangrijke rol. Bijen worden door de nectar in bloemen aangetrokken. Als dieren gereed zijn voor de voortplanting spelen geur- en reukstoffen een belangrijke rol om elkaar op het juiste moment te vinden. De moeder geniet van de geur van haar baby; de baby herkent de vertrouwde geur van de moeder. In de herfst ruik je in een vochtig bos een herkenbare geur.
De geur in de kleren van je overleden geliefde raken je diep. Dat is een geur van herinnering die je met elkaar verbindt. Een geur van heimwee en verlangen. Een geur van liefde en nabijheid van je geliefde.
Het zintuig ruiken vind ik best wel fascinerend. Geuren geven een verdieping van het ervaren van onze omgeving. Zij spelen in meerdere opzichten een rol in ons leven.
Geur- en reukstoffen worden daarom ook bewust gebruikt. Op meerdere plaatsen in de bijbel krijgen geur- en reukstoffen een speciale rol of wordt er in figuurlijke zin over geur gesproken.
De woorden uit Genesis 27:26-27 zijn bekend.
Isaäk zegende Esau toen hij de geur van zijn klederen rook met de woorden: “Zie, de geur van mijn zoon is als de geur van het veld dat de Here gezegend heeft.”
De wijzen uit het Oosten brachten de geurstoffen wierook en mirre bij de geboorte van Jezus (Mattheus 2:12) . Geurstoffen om te gebruiken bij religieuze handelingen.
Een figuurlijk gebruik van het woord ‘geur’ lezen we in 2 Kor 2:14-17:
“Maar God zij gedankt die ons te allen tijde in Christus doet zegevieren en de reuk van zijn kennis allerwegen door ons verspreid, want wij zijn voor God een geur van Christus …” (NBV 1964)
Als je een oude kerk of kathedraal binnenkomt word je/ik onwillekeurig geraakt met je zintuigen. Er hangt een plechtige en eerbiedige sfeer. Je huivert misschien wel een beetje. Komt dat door de plechtige stilte waardoor je eerbiedig zacht spreekt? Komt dat door het schemerige licht waardoor je niet alles direct kunt zien? Komt dat door de harde banken die je nu aanraakt en waar duizenden mensen in voorafgaande eeuwen op gezeten hebben? Komt dat ook door de geur die er al eeuwenlang hangt? Het is de geur die de mensen roken als zij zoekend naar vertrouwen, in angst of met hoop de kerk binnen gingen.
Ik vind het altijd bijzonder om een oude bijbel of psalmen boek in de hand te nemen. Je slaat de bladzijden om, je ziet de beduimelde vingerafdrukken, hier en daar kreukels en vouwen, maar bovenal is het de geur die mij altijd raakt. De geur vertelt een geschiedenis. De bijbel was vaak het enige boek in huis. De bijbel lag op een vaste plaats bij de schoorsteen om direct na de maaltijd voorhanden te hebben. Het waren mensen van voor ons die bij kaarslicht gebogen en slechtziende de bijbel raadplegen. Met rimpelige en trillende handen, moe van het werken en gedrukt door de zorgen van het bestaan. Het is een kostbaar geschenk dat zij bezitten. Het is de Geest van God die samengebracht is in woorden, in de bijbel en die zich ontplooit als geloof, hoop en liefde in ons leven.
Misschien zou je de geur van een oude kerk of de geur van een oude bijbel wel als de geur van het geloof mogen omschrijven? Hoe dan ook deze geuren geven wel een verdieping van besef van de rol van het geloof in ons leven.
