Het is goed te merken dat in de laatste tijd wat meer over geloven of het geloof wordt gesproken en geschreven. De schroom om daarover met anderen te praten lijkt wat minder geworden. Snel komt dan ook de vraag naar voren waar christenen in geloven en of de christelijke religie anders is dan andere religies. En zo ja waar ligt dan het onderscheid daarin? Waarom kon het christelijke geloof zich zo snel over de wereld verspreiden en is het de grootste godsdienst ter wereld?
Zolang er mensen zijn hebben zij goden bedacht. Goden die hen hielpen om het bestaan te aanvaarden en te verklaren. Goden worden aanbeden en mensen vinden houvast in hun geloof.
In onze geloofstraditie is ‘onze’ God er altijd geweest en zal er altijd zijn.
Niet een God die door ons bedacht is maar die ons bedacht heeft!
Er zijn veel zinnige en onzinnige vragen over God te bedenken en over antwoorden te filosoferen.
Heeft God zich pas kenbaar gemaakt aan het volk Israël en nooit eerder? Toch wel als we denken aan Adam en Eva? Waren Adam en Eva alleen voorlopers van het volk Israël of ook van andere volkeren op aarde? Is het volk Israël uitverkoren en zijn wij dat indirect ook vanwege Jezus? e.a.
Het unieke van Jezus is dat Hij onze relatie met God als steun voor ons leven direct koppelt met onze relatie met onze naasten: hebt elkander lief als uzelf, door verzoening, vergeving en vooral ook door elkaar aandacht en zorg te geven.
Door de uitvoering van het tweede gebod van Jezus kon het christelijke geloof zich snel verspreiden in een wereld die vol was van andere goden.
Het mysterie van God, de bron van ons bestaan kunnen we/ik aanvoelen of zelfs weten door vertrouwen.
Vertrouwen gaat verder dan geloven.
Vertrouwen is voorbij onze woorden
Vertrouwen kent geen gedachten.
Vertrouwen is in de stilte van ons innerlijk.
Jezus is de poort naar het vertrouwen.
Jezus schenkt ons een liefdevolle God.
Jezus leert ons kijken naar onze naasten.
Jezus is het hart van ons geloof.
